Indrukwekkende boottocht op de Ganges

De laatste keer heel erg vroeg op. Om kwart voor vijf liep de wekker af. Vandaag gingen we bij zonsopgang een boottocht op de Ganges maken. In de nacht koelt het hier af tot 16 graden en het is gewoon echt koud zo vroeg. We moesten sowieso hier al aan de temperatuur overdag wennen. In Khajuraho was het 34 graden en hier 28, dan voelt het echt een stuk minder warm. Maar we mogen natuurlijk niet klagen met deze temperaturen in november.

Onze chauffeur had in de bus geslapen. Overigens net als de eerdere chauffeurs die we hadden. Ze ontvangen wel geld voor een hotelovernachting maar kiezen ervoor om dit uit te sparen en slapen achterin de bus. We hadden weer dezelfde gids als gisteren. Een leuke jongen met veel humor.

We moesten weer dezelfde weg afleggen die we gisteren ook twee keer waren gegaan. Onderweg kwamen we veel groepen vrouwen tegen die lopend onderweg waren naar de Ganges. De vrouwen nemen altijd vroeg een bad. Het was nog donker. Sommige straatverkopers waren hun waren al aan het uitstallen. Het werd steeds drukker op de weg. Op dezelfde plek als gisteren moesten we lopend verder.

We liepen naar dezelfde Ghat waar we gisteren ook een roeiboot namen.
De boten zijn groot. Ik denk 20 tot 25 mensen kunnen er in.
Gelukkig konden wij weer met z'n vieren in een boot. De jongen moest behoorlijk kracht zetten omdat hij tegen de stroom in moest roeien.

In totaal zijn er 88 Ghats. Bij een groot aantal staat bovenaan een oud paleis. We zagen een oud paleis van de Maharadja van Jaipur. Bijna iedereen van aanzien en met geld in die tijd liet er een optrekje bouwen.
Bij elke Ghat stonden mensen in de Ganges om zich te wassen en onder te dompelen. Ook werden er kleren gewassen en tanden gepoetst.
Op de trappen ook veel mensen in gebed.
Ze zeggen dat het van elke Hindoe de wens is om eenmaal een bad in de Ganges te nemen. Soms zag je ook mensen superblij in het water staan. Helemaal verrukt keken ze dan. Ik kan er geen ander woord voor bedenken.

Ondertussen heel veel boten met toeristen op de Ganges. Eigenlijk is het heel gênant dat wij als toeristen langs varen en foto's nemen van de mensen die daar een bad nemen.

Er was een boot vol met fotografen die allemaal met telelenzen foto's maakten van een Ghat. Langs ons voer een boot met wel 30 Chinezen waarvan vele met een mondkapje. In een andere boot zat een vrouw van ons foto's te nemen met een tablet. Ik heb toen van haar ook maar een foto genomen ;-)

Trouwens ook vandaag weer veel mensen die ons aankeken, foto's maakten, tegen de kinderen soms Hindi spraken of aan de gids vroegen waar we vandaan komen.

De boot ging tot en met de eerste Burning ghat. Er zijn twee Ghats in Varanasi waar de crematies plaatsvinden. De gids vertelde ons dat we uit respect niet opvallend een foto moesten maken. Dat lijkt me niet meer dan logisch. Ook bleef onze boot op een redelijke afstand. En dan zie je om je heen soms boten vol toeristen best wel dichtbij komen en filmen en foto's maken.

Je zag de brandstapel. Links staken de voeten er buiten en ook het hoofd, gewikkeld in een doek, was te zien. De familie zat op een rij iets hoger op de trappen. De hele crematie duurt 3 tot 4 uur.

Met de stroom mee zijn we weer teruggevaren. Nu naar de andere crematieplek waar we uit de boot zouden gaan. Vanuit de boot was niet zoveel te zien
Wat rook en tussen de bebouwing enorme stapels met hout.

Voor de Hindoes is het een grote wens om na hun overlijden in Varanasi gecremeerd te worden waarna het as in de Ganges wordt uitgestrooid. Op deze manier ga je rechtstreeks naar het Nirwana. Uit het hele land komen mensen naar Varanasi om hier te sterven of als ze al gestorven zijn dan brengt de familie de overledene in fel geelgoud gekleurde doeken naar Varanasi. Eerst wordt de overledene in de Ganges gewassen. Daarna weer in doeken gewikkeld. Iemand van de lagere kaste maakt de brandstapel klaar en legt de overledene er op. Het hoofd wordt ingesmeerd met gekaarde boter. Over het lichaam worden bloemen gestrooid en gemalen sandelhout, zodat alles sneller gaat branden.

We kwamen bij de crematieplaats aan en mochten met iemand meelopen om te kijken. Er waren ongeveer 12 plekken op een rij. De crematies gaan dag en nacht door. In totaal worden er per etmaal ongeveer 300 mensen gecremeerd en voor een crematie is 350 kg hout nodig. De oudste zoon scheert zijn hoofd kaal en trekt witte kleren aan. Hij steekt stro aan bij het eeuwig brandende vuur. Hiermee steekt hij vervolgens de brandstapel aan. Het eeuwige vuur schijnt al 3000 jaar te branden en heeft iets met de God Shiva te maken. Bij de crematie mogen alleen mannen zijn.
Ze zeggen dat het iets te maken heeft met vroeger. Als een man overleed dan wierp zijn vrouw zich op de brandstapel. Dat is sinds 1980 verboden, maar soms komt het nog wel voor. Vandaar dat er geen vrouwen bij mogen zijn.

Kinderen, zwangere vrouwen, priesters en iemand die is overleden aan een beet van een cobra worden niet gecremeerd maar zo in de Ganges gelaten.

In de boot hebben we de gids Nederlandse woorden geleerd. Hij had ook Franse les gehad en vond het leuk om nieuwe woorden te leren. Al snel zei hij: Oke doei als we ergens wegliepen of "Doorlopen" als we in de steegje weer eens niet verder konden om een of andere reden.

Het was allemaal heel indrukwekkend om daar te zijn en het te zien.
Vanaf de crematieplaats liepen we met de gids door hele oude steegjes. Veel te zien. Ook kwamen we nog vlakbij de gouden tempel. Overal daar in de buurt stonden militairen met wapens en mochten we geen foto's maken.

In een straat vlakbij de gouden tempel was met bamboestokken een soort looppad gemaakt. Later hoorden we dat dit ook te maken had met het bezoek van de president.

Om 8 uur waren we weer terug in het hotel en een hele ervaring rijker

In de middag wilden we nog graag met de tuk tuk naar de Apentempel. Dit is ook een onderdeel van een excursie, maar wij hadden geen zin om die te doen omdat je dan van tempel naar tempel gaat. Eigenlijk hebben we wel genoeg tempels gezien.

Ik dacht dat het niet zo ver was. Na 50 minuten in de tuk tuk zette de man hem aan de kant en zei dat de tempel pas over anderhalf uur openging. Wat?! Hoe wist hij dat en waarom zijn we dan vertrokken? Natuurlijk wist hij wel een andere tempel een paar kilometer verderop.
Wij gevraagd of hij toch naar de Apentempel kon rijden
Misschien konden we wel van buitenaf foto's nemen.
Natuurlijk. Dat kon. Hij stopte en zei dat we er wel naar toe konden lopen. Hij zou wachten. En wat blijkt? De tempel was gewoon open! Bij de ingang moesten we onze video, fotocamera en telefoons inleveren bij een super chagrijnige Indiër die de kluissleutel gewoon naar ons toe smeed.

Door detectiepoortjes, alweer, heen en ik werd er natuurlijk weer uitgepikt om te fouilleren. Bij de tempel aangekomen zagen we allemaal mensen bidden. Het zag er niet uit als een tempel. Het was een oud gebouw dat aan de voorkant open was. Een soort hekken ervoor en de ene kant was voor de dames en de andere voor de heren.
Voor de hekken stonden mensen te bidden, maar ook op andere plekken op het terrein zaten groepjes mensen te bidden. Gewoon overal waren ze aan het bidden. Waarschijnlijk zou het met uitleg beter te begrijpen zijn, maar wij konden het echt niet volgen.

Op het terrein was ook een soort winkel en er stond zo'n oude Indiase boom waarvan de wortels weer lianen werden.
Op de stam zaten rondom bolletjes eten geplakt. Ik dacht eerst dat het kauwgom was, maar het leken wel plakjes deeg. Een jongen kwam er aan, plakte iets op de boom en begon te bidden.
Op het hele terrein maar 2 apen gezien en 2 er buiten. Misschien is de tempel voor de HindoeGod in de vorm van een aap.

We waren weer snel terug bij de tuk tuk.
Toen we de vorige keer in Delhi waren zijn we in een grote winkel geweest Cottage Industries) waar ze producten uit heel India verkopen waarvoor de producenten een eerlijke prijs krijgen. We vroegen de tuk tukman naar zo'n winkel te gaan. Ja hij wist wat we bedoelde. Maar wij twijfelden daaraan. De winkel was vlakbij ons hotel. Het bleek in een oud paleis te zijn. Grote oprijlaan en een enorme hoge trap. Binnen was er maar een ruimte. Er waren wel wat leuke dingen maar het viel erg tegen.
In Delhi was de winkel ontzettend groot met verschillende verdiepingen. We hadden de kinderen nog beloofd om naar Mac Donalds te gaan.
Ook vlakbij ons hotel. Dus dat werd ons volgende doel.

Ik zag al dat onze tuk tukman een andere route nam. En ja hoor. Toevallig was daar een klein winkeltje. Bij mensen thuis, dus een goede prijs volgens hem. Omdat wij nog graag iets van houtsnijwerk wilden toch maar even gekeken.

Daar zat een man achter een groot weefgetouw een zijden trouw sari te weven. Prachtig met een gouden patroon aan de zijkant. Bleek dat er ponskaarten werden gebruikt om het patroon er in te krijgen. Heel bijzonder. En natuurlijk nog even zijn winkeltje in. Dat bleek een grote ruimte te zijn met tot aan het plafond weer alle mooie kleuren van alle stoffen. Al snel kwamen de tafellopers, placemats, dekbedovertrekken, kussenovertrekken, sjaaltjes en sari's te voorschijn. Niks gekocht en natuurlijk zat ook hier de deur weer dicht toen we weg wilden gaan.

Waarom is het elke keer zo lastig om zonder te kopen het pand te verlaten?

Op naar Mac Donalds. Meteen een ander publiek hier in het winkelcentrum. Veel moderner. Gewoon in spijkerbroek en T-shirt of bloes. Een menu genomen en het viel mee. Het smaakte wel anders dan thuis. Zodra we het terrein rondom het winkelcentrum verlieten en door het hek liepen stonden er allemaal kinderen om ons heen te bedelen. Dan voel je je wel rot. 

Tijdens het instappen van de nieuwe tuk tuk trok ik per ongeluk het doek aan de zijkant los. Een zat een gat aan de onderkant in het doek van een paar centimeter en het doek hing nu los. Ik heb het maar vastgehouden, want anders zou het in de wind wapperen en zou hij het meteen merken.
Ik weet niet of het zijn eigen tuk tuk is, maar ik vond het wel heel vervelend. Hopelijk is het snel te herstellen. Als ik het had verteld, dan was dat een hele lastige situatie geworden.

Vanavond is er weer Indiase muziek in de tuin bij het hotel. Weer heerlijk gegeten in het restaurant en daarna in de bar nog wat gedronken en een kaartje gelegd. Vanmiddag ingecheckt voor de reis morgen van Varanasi naar New Delhi. Om 14.00 uur vertrekken we. Na de binnenlandse vlucht moeten we ongeveer 8 uur wachten in Delhi op de aansluitende vlucht naar Amsterdam. Dat wordt een lange dag.