Jeepsafari in Khajuraho

Om 8 uur opgestaan en de gordijnen open geschoven. In de tuin bij het hotel zie ik twee mannen lopen. Iets daarachter lopen twee vrouwen in sari. Ineens zie ik een ervan stoppen, haar rok omhoog tillen en door haar knieën zakken om te plassen. De ander heeft het door en denkt vast; dat is een goed idee, en gaat er naast zitten.

Even snel ontbijten, want om 9 uur staat er een jeep voor ons hotel. Het petje had gisteren al verteld over de canyon. In de moessontijd is er een grote waterval maar nu niet, nu al het water alweer is opgedroogd. We zijn benieuwd, maar erg hoge verwachtingen hebben we niet echt.

Ongeveer 30 minuten vanaf Khajuraho ligt het natuurpark Ken Ghadiya Sanctuary. We rijden langs een paar kleine dorpjes en passeren verschillende mensen met een groep buffels of geiten. Aangekomen bij de ingang van het park komt er meteen een blinde man naar ons toe, terwijl petje de kaarten koopt. I'm blind, i'm blind; riep de man de hele tijd op eenzelfde toon. Hij had duidelijk geen ogen.

Naast hem stond al snel een oude man met hele vieze kleding, een lange baard en een tand. In zijn handen hield hij een tak met daaraan verschillende kettingen. Normaal gesproken kopen we dan niet zo snel, maar hij had prachtige zilveren kettingen. Voor 150 roepie er een gekocht en het wisselgeld maar aan de blinde man gegeven.

We konden het park in. We reden door de jungle. Al snel zagen we verschillende soorten apen, antilopen, herten en veel koeien. Ineens stond er in de verte een jakhals op ons pad. Hij was waarschijnlijk nog meer verbaasd, want hij bleef ons aankijken.
Aan het eind van het lange pad moesten we een stukje lopen en zagen we de canyon. Prachtig. Een enorm diepe kloof met daarin helder diep water.Het is 30 meter hoog en 5 km. lang. Ongelofelijk mooi was het hier. 

Vervolgens moesten we dezelfde weg weer terug. Daar was aan het begin nog een uitkijkpunt. Zover je maar kon kijken waren er rotsen met onder ons ook weer een diepe kloof. Volgens petje is er in de moessontijd alleen maar water en zie je de rotsen niets meer. Nu was er nog een soort kom met water tussen de rotsen waarvan een kleine waterval naar beneden liep. De rotsen waren van roodachtig graniet. Aan de linkerkant zagen we daartussen nog hele zwarte rotsblokken. Volgens petje was dat van een vulkaanuitbarsting. In de diepe kloof lag een grote krokodil.

Bij de ingang was er nog een gids mee gegaan. Een hele jonge knul, die achterop de jeep stond. Hij heeft misschien twee keer iets gezegd. Hij kreeg de kans niet omdat petje de hele tijd aan het woord was. Maar Petje heeft wel veel verteld en liet op zijn telefoon nog een filmpje zien van de enorme waterval in de moessontijd. Dit zijn de Raneh Water Falls

De route in de jungle was niet heel groot. Toen we weer het park uittreden zagen we de oude man van de kettingen om de grond zitten eten. Zo gaat dat vaak hier. Heb je geld dan kan je iets te eten kopen. Tot je weer geld hebt. En anders krijg je misschien wel iets.

We reden dezelfde weg weer terug. Ongeveer halverwege sloeg de chauffeur een zijweggetje in om naar een dorpje te gaan. Toen we daar stopten kwamen er uit alle hoeken kinderen aangerend om naar ons te kijken. De "hoofdweg" was een smalle zandweg. Links en rechts lagen de huisjes. Inmiddels liep het halve dorp met ons mee. Ook werden we op de foto gezet. Overal waren ze hun huis aan het opruimen en mooi aan het maken voor Diwali. De buitenkant werd door sommigen geschilderd, maar een paar keer zagen we dat ze met water vermengde koeienpoep op de grond smeerden en een stuk op de muur. Dit wordt dan keihard. Op de grond maken ze, als het is uitgehard, witte strepen.

Alles zag er schoon uit in het dorp. Totaal niet de viezigheid zoals we langs de snelweg of doorgaande wegen hebben gezien. Een aantal huizen waren nog gebouwd met muren van koeienpoep. Dat zijn hele dikke muren omdat er elk jaar weer een laag bij komt. De nieuwere huizen waren gebouwd van kleine bakstenen.

Soms was er rondom het huis een soort erf. Dat was dan weer afgebakend met takken die uit de grond staken. Daar hing dan de was op te drogen. We maakten een wandeling door het dorpje. Echt groot was het niet. Eerst de smalle weg met links en rechts huisjes en een kleine omweg. Daar lag een berg met vuil. Het werd dus wel op een plek verzameld. Daar precies tegenover stond ook een huisje met een heel jong stel met een baby-tje.

Alle kinderen van het dorp liepen met ons mee. Sommige kinderen vroegen om geld of iets wat we niet konden verstaan. Onze man van de reisorganisatie had al gezegd dat we niets moesten geven, anders gaan de kinderen er om vechten en meestal is wat je bij je hebt ook niet genoeg. Na de wandeling moesten wij in de jeep gaan zitten en zou petje de kinderen een snoepje geven.
Toen hij terugkwam met de zak snoep werd hij bijna aangevallen. Het was bijna zielig om te zien.
Uiteindelijk nam een man uit het dorp de zak snoep over om het verder uit te delen.
Het was een complete chaos.

Rond een uurtje of 12 waren we weer bij het hotel. Wat een leuke ochtend. Weer veel gezien en beleefd.

Morgen met de trein naar Varanasi. Om half 8 vertrekken we uit het hotel voor een autorit van 3-3,5 uur en dan nog 7 uurtjes met de trein. Ik ben benieuwd.