Eerste dag in Varanasi

Op tijd er uit en in het oude paleis naar de ontbijtruimte. Weer prachtig ingericht met oude originele foto's van de koning van Nepal. Mooie glas geslepen ramen, veel marmer en oude brede deuren.

Even een stukje geschiedenis. De koning van Nepal, Bir Bikram Shah, is na de dood van zijn vader op 8-jarige leeftijd in 1911 in Nepal tot koning gekroond. Zijn moeder was regent. In 1919 trouwt hij in the Narayanhity Royal Palace in Kathmandu (Nepal) met zijn vrouw H.M. Svasti Sri Ojaswi Rajanya Sri Sri Sri Sri Sri Sriman Maharajadhiraja Patta Rajninam Bada Maharani Kanti Rajya Lakshmi Devi Shahanam Sada Saubhajnabatinam. (gekopieerd van internet). Dezelfde dag trouwt hij ook met haar jongere zus. Ook zo'n lange naam, maar dan iets anders. Hij krijgt 3 zoons en dertien dochters. De koning van Nepal heeft ook veel invloed in Noord India. Volgens de informatie in het hotel, was het een intelligente man, hij heeft veel gereisd en was een enorme natuurliefhebber. Het was een beetje teveel om te onthouden.

Vanmorgen bij het hotel een taxi genomen naar Assi Ghat. Een van de bekendste en grootste Ghats van Varanasi. Een rit van ongeveer 6 kilometer. En elke keer kijk je dan weer je ogen uit. Natuurlijk weer veel verkeer en getoeter. Ook weer zwervers op straat, een kapper of oorpeuteraar of een schoenenpoetser. Maar het is ook niet gek hier als je zomaar langs de drukke weg iemand zich ziet wassen. Staat er een waterpomp en is het ochtend? Dan is de kans groot.

Vandaag is het Diwali. Een groot feest voor de Hindoe's. We zien al dagenlang de mensen schoonmaken. Vandaag is iedereen vrolijk. Happy Diwali! We hebben het vaak gehoord.

Onderweg vonden we de stad redelijk schoon. Zeker na alles wat we hebben gezien. Volgens de chauffeur komt over een paar dagen de president van India op bezoek en is er daarom veel opgeruimd.

De taxichauffeur bleef ons onderweg vanaf het begin tot het eind steeds waarschuwen dat we zouden worden lastig gevallen. Om geld te vragen, maar ook of we een boottocht wilden. Als we gingen lopen dan zou hij op veilige afstand volgen. Onopgemerkt. Hij zou zich nergens mee bemoeien, want anders kon hij misschien ruzie krijgen (dat hebben we onderweg soms ook gezien). Mocht het echt nodig zijn, dan was hij in de buurt. We waren op alles voorbereid.

Bij Assi Ghat was bovenaan de trappen een kleine parkeerplaats. Wij stapten uit en zagen al snel de Ganges. De brede heilige rivier van India waar elke Hindoe eenmaal van zijn leven wil zijn geweest. Net zoiets als Mekka voor de Moslims. Heel indrukwekkend om hier nu te staan.

Natuurlijk ook hier weer mensen die bedelen of op de grond lagen te slapen. Vrouwen die sieraden verkochten en heilige mannen met lang haar, verf op hun hoofd en, zeg maar, weinig kleren. We zijn linksaf gegaan en zo loop je langs alle Ghats (de hoge trappen die vanuit de stad naar de rivier lopen) langs. Elke Ghat heeft een andere naam.

We zagen weer groepjes (vaak mannen) een bad nemen in de rivier, er stond er een zijn tanden te poetsen en een ander waste zijn kleren. Het was indrukwekkend om te zien.

Eigenlijk was het ook erg rustig. Bijna geen toerist te zien, maar ook niet zoveel Indiërs. De meesten zijn waarschijnlijk al geweest toen wij er kwamen.
Ook veel mensen die naar ons toekwamen voor een boottocht. Ondertussen liep de taxichauffeur onopvallend achter ons aan. Hahaha. Echt komisch. Dat was echt niet nodig geweest. Wij redden ons wel.

Halverwege zat er een man met een slangenfluit en een mandje dat natuurlijk meteen openging toen wij er aankwamen. Hij blies even op de fluit. Natuurlijk kwam de cobra er al snel uit en stond Nando al meters verder. De man had de slang ook opgepakt en op de grond gelegd. Op een afstandje hebben we even staan kijken, maar al snel verdween de slang weer in z'n mand omdat er niets te verdienen viel.

Heel veel verkopers kwamen naar ons toe. Kaarten, kettingen, gekleurd poeder met een stempeltje. Soms zijn er echte volhouders bij en lopen ze een tijdje met je mee en houden ze alles voor je neus. En elke keer als er achterom keken zagen we de taxichauffeur met zijn roze overhemd.

Eigenlijk had ik het water van de Ganges viezer verwacht. Als je bedenkt dat alles hier op uikomt en dat de resten van de gecremeerde mensen in de Ganges worden gegooid. Het is een van de meest verontreinigde rivieren in India. Op tv heb ik een reportage gezien waarin ze lieten zien dat er open riolen op uitkomen, maar ook giftige stoffen van fabrieken worden er in geloosd, zodat het schuim meters hoog stond. En daar staat men zich in te wassen, ze poetsen hun tanden en drinken zelfs het water.

Na onze wandeling wilde de chauffeur ons naar een winkeltje brengen. Natuurlijk. Vast weer een kennis of familielid. Alleen kijken was goed. Het was echt in een achteraf straatje. We kwamen in een kleine ruimte met heel veel mannen en moesten van daaruit naar een volgende ruimte die tot aan het plafond vol lag met gekleurde stoffen. En alles werd weer uitgepakt en uitgespreid. Twee zijden sjaaltjes gekocht en tot het besef gekomen dat we in Jaipur echt de hoofdprijs voor onze sjaaltjes hebben betaald.
Daarna schoenen weer aan en naar de taxi. Toen we net wegreden was ik de fotocamera kwijt. Ik ben nog nooit zo geschrokken. Snel terug. Weer dat smalle steegje in. Iedereen was weg, maar gelukkig lag het er nog.

Vanavond was er bij het hotel een speciaal buffet ter ere van Diwali. Wij hadden al een aankondiging gezien, maar hadden besloten om in het restaurant van de kaart te eten. Het restaurant was gesloten, maar we konden nog wel bij het buffet aanschuiven. In de hoteltuin waren allemaal tafels en stoelen gezet en het buffet was meterslang met de lekkerste gerechten. Toch een goede keuze.

Aan het begin van de avond speelde er een Indiaas bandje met traditionele muziek. Daarna was er een act met vuur. En was er wat vuurwerk.

In het hotel is ook een groep Nederlanders die een rondreis met Kras maken.
Heel gek. Wij waren ze onderweg op weg naar Khajuraho al tegengekomen in een klein wegrestaurant. Daarna zagen we ze bij de tempels in Khajuraho en nu waren we kilometers verder ineens in hetzelfde hotel.

Na het vuurwerk ging de muziek echt keihard en ging de groep pensionades los. Dansen en daarna nog in polonaise. Wij hebben zo gelachen om de reactie van de Indiërs. Ze wisten niet wat ze meemaakten. Sommige gingen het ook filmen.

Eigenlijk had ik meer verwacht van Diwali. Er was wel wat vuurwerk, maar niet zoveel. Maar dit was wel een hele leuke afsluiting.

Het was een leuke dag. Weer een nieuw avontuur en veel nieuwe indrukken.