Een koninklijk gevoel

Deze dag niet zo'n lange rit voor de boeg. Gelukkig weg uit Agra. Wat een vieze stad. De twee mooiste dingen daar hebben we gezien. Trouwens ook de eerste Nederlanders ontmoet tijdens onze reis. We kwamen elkaar bij het kleine zwembad op het dakterras tegen. Ook gelukkig weg uit het hotel. Het was net een betonnen bunker. Nergens ramen of een balkonnetje. Het exotische dakterras zullen we niet missen. Een paar planten en blauw neonlicht en een zwembad. Dat was heel exotisch...

Vandaag om 10.00 uur weggereden. Wel een nieuwe chauffeur en een nieuwe bus, omdat we in een andere deelstaat zijn. De bus is stukken minder luxe dan de vorige, maar dat maakt niet uit. Deze chauffeur heet Vijay. Van de andere chauffeur hebben we de naam nooit kunnen onthouden.

Onderweg weer veel gezien. Dorpjes langs de weg. Groepjes mannen zittend bij elkaar, een half opgegeten kalf, veel viezigheid. Ook vaak mensen die zich wassen bij de waterpomp. Boerenmarkten in de dorpjes. Stalletjes met van alles en nog wat of alleen appels, uien, bananen of bloemenslingers. Kappers met een kapsalon ongeveer zo groot als onze wc thuis, kleine winkeltjes met alleen eieren. Vrouwen werkend op het land. Natuurlijk koeien, geiten, varkens.

Ongeveer half twee kwamen we aan in Gwalior. Een leuk stadje, met (wat we later hoorden) een van de beste universiteiten van het land.

We hebben besloten het fort maar niet te bezoeken en direct naar het hotel te gaan. Het hotel is ooit gebouwd door de maharadja van Gwalior als gastenverblijf voor koningin Victoria en de prince of Wales. Daarna werd het alleen lange tijd gebruikt als er koninklijke gasten waren.

Al snel stonden we voor een prachtige poort. Daar werd met een spiegel aan de stok de onderkant van de auto bekeken. Daarna ging de poort open en klonk er een bel. We reden de oprijlaan op. De auto stopte precies voor het hotel en weer luidde een man, met een prachtig pak aan, de grote koperen bel. Al snel stonden er vijf man bij ons en kregen we een witte bloemenslinger om. Daarna moesten we door een detectiepoortjes en stonden we op het terrein. Naast mij liep een man in een keurig traditioneel kostuum met een grote parasol. Ik schoot bijna in de lach.

Bij de receptie werden we onthaald alsof we van koninklijke komaf zijn.
Na alle vier getekend te hebben (dat vragen ze nooit) werd verteld dat we een gratis upgrade van de kamers kregen. Nou dat maakte ons nieuwsgierig.

Op de eerste verdieping kregen we twee kamers naast elkaar met een eigen (heel groot) balkon met een bankstel. We hebben uitzicht op de voortuin. Aan de kamerdeur hangt een schuif met een groot origineel hangslot. Dan kom je binnen in een kleine hal en daarna in een enorme grote kamer met een mooie zithoek van rood fluweel, een schrijftafel een sofa een tv meubel en een enorm groot bed. Er liggen drie soorten kussens. In het informatieboek staat dat je uit 9 verschillende soorten kussen kan kiezen. Gewoon even een belletje en je krijgt een ander kussen. Er ligt naast het informatieboek, met naast info over het hotel, ook veel info over de geschiedenis ook een kunstboek en vers fruit en er staat een kan water. De vloeren zijn van graniet in een art deco motief.

Voor de oude glas in lood ramen hangen lange rode zijden gordijnen afgezet met een gouden rand.
Via de kamer kom je in een kleedkamer met een kast en een kaptafel. Daarna in de mooiste badkamer die ik ooit heb gezien. Alles van verschillende kleuren marmer en een prachtig bad van graniet met mozaïek. Bewerkte muren en er prachtig plafond. Overal is aan gedacht. Aan de kleinste details. In de kamer hangen overal originele foto's van de maharadja en zijn vrouw. In totaal tel ik 17 handgemaakte tiffanylampjes. Alles bij elkaar is veel groter dan de benedenverdieping van ons huis.

Om het hotel ligt een enorme tuin met vier tempels. Eerst zijn we gaan lunchen
Er waren weinig gasten. Ik kreeg een blikje drinken en maakte het open
Meteen stond er iemand naast me om het blikje aan te pakken en in te schenken. We namen een club sandwich en daar wisten ze een mooi kunstwerk van de maken.

Daarna zijn we naar het zwembad gegaan. Prachtig in een tuin met hele oude bomen rondom. Er wordt gewaarschuwd voor vallend fruit. Er hangt nog wel wat in de bomen, maar wij komen er niet achter wat het is. Langs het pad naar het zwembad stonden twee koperen schalen met water en verschillende bloemen die een patroon vormden. Overal waar je komt op het terrein of in het hotel zie je wel iets bijzonders. Kunst, een klein waterornament, bloemen...

We zijn echt onder de indruk.

's Avonds heerlijk gegeten. Er waren ook hier weinig gasten. Een man kwam allemaal uitleggen wat er op de kaart stond. De kok had bij allerlei beroemde hotels gewerkt en was heel bekend. Soms zag je hem ook aan een tafel staan om iets toe te lichten. Wij kozen iets dat bij de specialiteiten stond. Gerechten met Nepalese invloed. Het was heerlijk. Helaas ben ik vergeten de naam op te schrijven.

In de avond kwam ik er achter dat er maar twee royal rooms in het hotel zijn. Dat zijn de enige kamers die ook te bereiken zijn met een 85 jarige lift helemaal uitgesneden van rozenhout. Als je in de lift staat hoor je een Indiaas muziekje en zie je jezelf in een oude geslepen spiegel. Het was bijna niet te geloven dat wij die kamers hebben gekregen. Dit moeten de kamers zijn die ooit voor koningin Victoria en de Prince of Wales waren. Vanaf ons priveterras zien we nog net de torentjes van het paleis van de maharadja zelf, wat nog steeds in bezit van de familie is.

Tijdens de lunch zei Nando nog: ze zullen wel denken; wat een leuk gezin, en ze zijn zo gewoon gebleven. Hahaha.

Nu een nachtje koninklijk slapen en morgen weer op naar een gewoon hotel.