Dag met een.missie

23 oktober 2018 - New Delhi, India

Jaweee er klonk het vanmorgen weer. Een wekker hoeven we hier niet te zetten. In de ochtend heerlijk bij het zwembad gezeten. In de tuin rondom het guesthouse vliegen de groene papegaaitjes in het rond en schieten de eekhoorntjes snel over de grond.

Gisteren waren we in het kindertehuis. Voor de familie hadden we wat cadeautjes meegenomen maar we wilden ook graag een bijdrage leveren aan de vele projecten die Jim voor de kinderen heeft opgezet. Hij vroeg ons tijd om na te denken. Vanmorgen ontvingen we een app met verschillende opties. Wij kozen ervoor om geld te geven aan een familie die nu acuut hulp nodig heeft en hebben voor een maand het eten en drinken betaald. Dit is een eenmalige bijdrage omdat er sprake is van een noodsituatie. Daarna wordt geprobeerd de mensen op verschillende manieren te ondersteunen maar dat heeft even tijd nodig. We hebben het hele verhaal gehoord, maar dat is zo erg dat ik dat hier liever niet opschrijf.

Daarnaast was onze missie om verschillende schriften te kopen voor de kinderen die extra educatie krijgen bij het tehuis van Jim. We hadden ca. 100 dikke schriften nodig en 40 extra dikke A-4 schriften en 20 markers voor het white board. In de middag hebben we een taxi laten komen. Als eerste zijn we naar Khan market gegaan. In de derde winkel konden we eindelijk de schriften kopen. De man moest keer op keer z'n trapje op want alles lag tot aan het plafond opgestapeld. We hebben zijn hele voorraad opgekocht.

De taxichauffeur wist precies waar de Hospital Road in Jangpura was. Dat hadden ee vooraf gevraagd. Onderweg hadden we al in de gaten dat hij een verkeerde weg in sloeg. We kwamen in een totaal andere wijk aan en toen wist hij het niet meer. Hij bleef maar in gebrekkig Engels om een adres vragen, maar wij wisten ook niet meer dan dat. Ook wilde hij ons naar het ziekenhuis brengen. Ook de mensen aan wie hij het vroeg dachten dat we naar het ziekenhuis moesten. Ondertussen waren we natuurlijk een hele bezienswaardiheid in de auto geworden. Na een tijdje zoeken kwamen we bij het adres aan. Het was fijn om toch weer even terug te zijn.
We hebben de stapels schriften en het geld aan Jim gegeven. Hij was er erg blij mee. Hij vertelde ook dat ze gisteren her kaas al hadden aangesneden en dat het heerlijk was. Toen we weer we wilden gaan zei ik nig: ik hoop dat de taxi er nog staat. Jim moest lachen en zei: als je nog niet hebt betaald staat hij er zeker nog. Daarna hebben we nog een tijdje door de stad gereden op zoek.naar een winkeltje. Ook daar werden we weer aangestaard. Onderweg hadden we bij bijna alle stoplichten waar we moesten wachten een kind bij het raam staan. Ze wezen telkens naar hun.mond en een liet zelfs haar zwarte voeten zien. Een oud mannetje wilde pennen verkopen en bleef ermee op het raam tikken. Soms is het in het verkeer net een slalom route en ook geldt het recht van de sterkste en de grootste. Regelmatig zien we Riksja's die er uitzien alsof ze drie keer over de kop zijn gegaan. We zijn weer heelhuids teruggekomen in het guesthouse en wachten nu tot de kok klaar is met zijn heerlijke gerechten.

3 Reacties

  1. Marlène:
    23 oktober 2018
    Wat fijn dat je ter plaatse iets kan doen voor een gezin, een mooi gebaar 👍
  2. Dirk en Elly Haasnoot:
    23 oktober 2018
    Een indrukwekkend verhaal!!! 💋
  3. Rinske:
    23 oktober 2018
    Wat een verhaal zeg ! Mooi gebaar 😘